In 2017 waren we, voor het eerst sinds 1985, weer eens in Noorwegen. Het plan was, om "naar de Lofoten en weer terug" te gaan. Op de Lofoten, bij Eggum om precies te zijn, hebben we geprobeerd om een middernachtzon te vangen. Die poging mislukte  echter, omdat de aangekondigde heldere nacht 'niet kwam opdagen'. 

Toen wij een paar dagen later op het punt stonden, om de Lofoten weer te verlaten, bleek er volgens Weeronline sprake van een bijzondere opklaring bij de Noordkaap. Gedurende twee dagen zou het er volledig onbewolkt zijn. Zou het mogelijk zijn, om in twee dagen een afstand van ongeveer 900 kilometer af te leggen? Dan hadden we toch nog onze middernachtzon te pakken.

De volgende ochtend bleek de weersverwachting voor de Noordkaap weer te zijn veranderd: een en al bewolking. We zijn dus maar volgens plan aan de lange weg naar huis begonnen. We hebben ons toen echter wél voorgenomen, om volgend jaar de Noordkaap op te zoeken. Aan dat voornemen is sindsdien niets meer veranderd.

Om er zeker van te zijn, dat we in Noord-Noorwegen voldoende tijd hebben om het gebied uitbundig te verkennen, gaan we via de Zweedse oostkust en Fins Lapland naar Finnmark. Die route is veel sneller dan de route over de E6 door Noorwegen. Eenmaal in Finnmark aangekomen, willen we de noordkust (aan de Barentszee) zo volledig mogelijk afrijden. We gaan proberen om alle (haven)plaatsjes tussen Vardø en Tromsø te bezoeken, die een ongestoord zicht hebben in noordelijke richting. Ergens moet toch een middernachtzon zijn waar te nemen. 

Over de terugweg naar het zuiden hebben we enige tijd getwijfeld. De route via de E45, door het Zweedse binnenland, leek 'wel aardig'. Maar er was ook een andere gedachte. Bij onze vorige Noorwegen-reis hadden we immers enige stukken van de Noorse westkust rechts laten liggen. Ook was een deel van onze route naar de Lofoten in het water gevallen. We konden er dus ook voor kiezen om de Noorse hiaten te vullen dan wel te restaureren.

We hebben gekozen voor de Noorse variant: naar Senja, nog een keer het noordelijke deel van de Helgelandskyste (weg '17') en  de Atlantershavsveien, over de Gaularfjellet,   door de Ryfylke, naar Stavanger, langs de Noorse zuidkust. De terugweg is dus een variant geworden op "links en rechts van de E6, de E39 en de E18".

de "buzz" staat klaar voor vertrek