In de lente/zomer van 2023, van 13 mei tot en met 1 juli, rijden we een kris-kras-route door Midden-Europa. Het oorspronkelijke plan, plan A, is:

• via de noordelijke vakwerkroute naar Polen,
• slingerend door Tsjechië langs een aantal plaatsen die zijn opgenomen in de Unesco-lijst met werelderfgoederen,
• via de Romantische Straße en de Moezel weer naar huis,
• we willen in ieder geval een bezoek brengen aan Wrocław; die stad hebben wij tijdens al onze Polen-reizen*) links laten liggen; onderweg naar Wrocław bezoeken we Görlitz, want die plaats zit vast in ons geheugen **),
• als we dan toch naar Midden-Europa gaan, laten we dan nog een keer naar Praag en Wenen gaan; we hebben uit eerdere reizen immers goede herinneringen aan die plaatsen.

Tijdens de rit schakelen we verschillende keren door naar een volgend plan:

• plan B: eenmaal in Wrocław besluiten we, om nog een keer naar Auschwitz te gaan,
• plan C: we rijden naar Tsjechië vanuit Auschwitz en niet vanuit Wrocław; hierdoor komt de slingerroute door Tsjechië beter tot zijn recht, als we Wenen overslaan; we gaan wél naar Au an der Donau in Oostenrijk, want ook die plaats zit vast in ons geheugen ***); ook willen we nog een keer naar het concentratiekamp Mauthausen,
• plan D: we merken dat ons "over-de-hoofden-lopen-diploma" is verouderd; het is zó druk in Praag, dat we ook die stad overslaan; we bezoeken wél het plaatsje Lidice, een klein stukje westelijk van Praag,
• plan E: vanuit Passau zouden we langs de Donau naar de Romantische Straße rijden, maar het wordt zó warm, dat we besluiten om via een deel van de Deutsche Alpenstraße te rijden; daar is het hoger en dus, zo hopen we, koeler,
• plan F: we bezoeken onderweg vrij veel stadjes, zodat we behoorlijk "stadjesmoe" worden; we besluiten, om de stadjes aan het einde van de geplande reis - Miltenberg en Cochem - niet meer te bezoeken.

Dit doorschakelen hoort natuurlijk bij reizen met een camper.

    *)  We hebben in 1991 twee jongens uit Polen geadopteerd, uit een kindertehuis in Bytom. Voor de formaliteiten reisden we doorgaans via Görlitz/Zgorzelec. Toen de jongens met ons mee naar Nederland gingen, hadden ze nog een Pools paspoort. We vonden het erg spannend aan de grens bij Görlitz/Zgorzelec: hoeveel problemen zouden die Poolse paspoorten opleveren aan de grens? Gelukkig lieten de Poolse grensbeambten ons vriendelijk passeren. In de daaropvolgende jaren maakten we nog verschillende reizen met de jongens naar Polen. Daarbij reden we meestal via Görlitz/Zgorzelec.

  **)  In 2014 scheurt Loes in Krakau een achillespees (wat een toepasselijke plaatsnaam). Als blijkt, dat men in het Academisch ziekenhuis van Krakau geen woord Engels of Duits spreekt (wij spreken geen Pools of Russisch), en als bijna het verkeerde been in het gips wordt gezet, besluiten we om terug naar huis te gaan. Op de terugweg krijgen we problemen met de brandstofpomp van de camper. De ADAC brengt ons naar de werf van het sleepbedrijf in Görlitz. De bestuurder wijst ons een stopcontact aan en wenst ons vervolgens  een prettig weekend, want het is vrijdagmiddag. Het hele weekend zijn we in overleg met de ANWB-alarmcentrale, maar er is geen vervangend vervoer beschikbaar (Görlitz is blijkbaar te veel een uithoek). Op maandag wordt eindelijk een bedrijf in Praag bereid gevonden om het vervangend vervoer in Görlitz over te dragen.

***)  In 2012 breekt Ted zijn enkel op de camping in Au an der Donau (alweer: wat een toepasselijke plaatsnaam). Na een week in het Unfallkrankenhaus in Linz wordt hij per ambulance naar Tilburg vervoert. Gedurende die week wordt Loes door Gerhard en Arnold, de eigenaars van de camping, allervriendelijkst geholpen.